Een opvallend nieuwsbericht deze week. Een rechter oordeelt in een scheidingszaak dat het binnenland van Galicië geen goede omgeving is voor een kind om op te groeien.
Wat was er gebeurd? Een Galicische vrouw scheidde van haar man in Marbella, aan de oostkust van Spanje, en verhuisde terug naar het westen. Met haar kind ging ze wonen in haar kleine geboortedorp ergens tussen Muros en Noia in de Rias Baixas. Haar ex-man kon zich hier niet in vinden en spon een rechtszaak aan voor de opvoeding van hun gezamenlijke kind. Wie krijgt er de voogdij?
Eerst even dit. Het is in Spanje gebruikelijk dat, wanneer een man en vrouw het niet eens worden over de voogdij van hun kind(eren) na een scheiding, een rechter uitspraak doet over hoe de voogdij plaats zal vinden. Zo gebeurde ook in deze zaak tussen de Galicische vrouw en haar Spaanse ex-man.
In de rechtszaak, die plaatsvond in Marbella aan de Spaanse Costa del Sol, droeg de man verschillende argumenten aan. Zo zou het Galicische dorp erg afgelegen zijn en er weinig banen te vinden. Ook betoogde de man dat de gehele infrastructuur minder zou zijn dan wat hij te bieden heeft aan de Costa del Sol; minder goede ziekenhuizen en minder goede scholen om uit te kiezen.
De rechter die uitspraak deed volgde de argumenten van de man. De uitspraak luidt dat de Galicische omgeving te ‘afgelegen’ is en het kind betere kansen heeft in Marbella.
Als ik mocht kiezen tussen wonen aan de fraaie Rias Baixas en de betonnen toeristenflats bij Marbella zou ik het wel weten. Bovendien, hoe afgelopen zijn Noia en Muros, op minder dan een uur rijden van Santiago de Compostela.
Wat vind jij? Zou dit in Nederland of België ook kunnen gebeuren?