Ik ben een roman aan het lezen die zich afspeelt in Galicië (daarover later meer). In dit boek stuitte ik op een nieuw begrip over Galicië, het feísmo, oftewel de kunst om dingen lelijk te maken.
Ik had nog nooit van feísmo gehoord, maar wie Spaans spreekt en weet dat het over rurale bouw gaat kan zich er waarschijnlijk direct iets bij voorstellen. Het is een begrip dat typisch is voor Galicië en heeft zelfs een eigen Wikipedia-pagina (Spaanstalig), met als ondertitel: galicische architectuur.
Wat is nu feísmo?
Het feísmo wordt omschreven als de gewoonte om alles maar half te doen. Het vloeit voort uit de traditie dat ouders stukjes van hun land afstaan aan kinderen, zodat ze er een eigen huis konden bouwen. Zodra ze klaar zijn met het dak en de muren, trekken ze in het huis en trouwen, de rest van het huis komt later wel. Wanneer ze eenmaal verdergaan doen ze dat zonder plan, zonder vergunningen aan te vragen of te overleggen met vakmensen. Het feísmo is een manier van bouwen die meer praktisch is dan mooi. Het is de kunst om dingen lelijk te maken.
Feísmo, de kunst om dingen lelijk te maken, klinkt dat mooi of niet?
